افسون نگاه

پرده بردار ای معمّا،رمز بُگشا از نگاهت

ای که افتادم به دامِ چشمِ مستِ پُر گناهت..

پرده بردار و بریز از جام چشمت در وجودم

مست کن هشیاری ام را،با نگاهِ گاه گاهت..

"ای که افسونِ نگاهت،چشمِ دریا را گرفته"

بی تو شب مانده ست و من در حسرت نور پگاهت..

یوسفی،اما زلیخا هم نبودم تا ببینم

آفتابت را به زندان،یا که ماهت را به چاهت..

امشبی در گرگ و میشِ خواب عقل و سستی زهد

اشتباهی رو به من کن، ای فدای اشتباهت..

عطر دوری میزنی و میشوم دلتنگ،امّا

قبل رفتن ای معمّا،رمز بگشا از نگاهت..